De Amerikaanse zanger/gitarist Chris Bergson is geboren in NYC, maar groeit op in Somerville, Massachusetts. In 1995 verhuist Chris terug naar Manhattan. Terwijl hij de backings doet van jazz zangeressen Annie Ross, Dena DeRose, Sasha Dobson en Norah Jones, brengt hij bij het Juniper Records label "Blues For Some Friends Of Mine" (1997) & "Wait For Spring" (2000) uit. In 2002 wordt Bergson door het 'John F. Kennedy Center for the Performing Arts' aangesteld als de 'Jazz Ambassador of the USA' en gaat hij met zijn trio touren in Afrika. Meer blues en pop invloeden verrijken zijn stijl en zijn te horen in zijn volgende albums: "Blues" (2003), "Another Day" (2005) en "Fall Changes" (2007), het album waarmee hij definitief doorbreekt. Het album is opgenomen in de Levon Helm’s Woodstock studio en was de aanleiding voor een uitnodiging om op te treden tijdens het 'Midnight Rambles' en andere festivals in de States en Europa. In 2011 brengt Bergson "Imitate The Sun" uit, en zes jaar later het album "Bitter Midnight" (2017), opgenomen met toppers als o.a. Richard Hammond (Santana), Andy Hess (Gov't Mule) en Jay Collins (Greg Allman), en was meteen het eerste album dat verscheen voor het Nederlandse Continental Blue Heaven label. Bergson heeft samen al opgetreden met Hubert Sumlin, Levon Helm, Norah Jones, John Hammond, Little Sammy Davis, Etta James, en Bettye LaVette, om een paar grootheden te noemen maar heeft steeds als beginnende jazzmuzikant, zijn hart richting de crossroads gevolgd, want de blues is zijn ware liefde.

Dat Chris Bergson & Ellis Hooks beste vriendjes zijn weten we al lang door hun optredens in België en Nederland waar ze menigmaal te zien waren. Een vriendschap die was ontstaan met Bergson's album "Live at Jazz Standard" uit 2014 waar hij Hooks uitnodigde als gast en opnieuw op de "Bitter Midnight" van 2017. Continental Blue Heaven volgende release kon dan ook niet lang achterblijven en zo verscheen dan ook van Chris Bergson en Ellis Hooks hun "Live in Normandy" in 2019. In de coronaperiode bracht Bergson het album "All I Got Left" (2021) op de markt, een plaat waarbij hij het op zijn ééntje doet, zodat zijn geweldige gitaarspel nog dominanter door je speakers schalt. Samen met zijn glorieus gitaarspel en zijn soulvolle strot brengt hij op deze plaat naast eigen werk fascinerende interpretaties van onder meer Chuck Berry en Bob Dylan. Ondertussen heeft Chris Bergson fans in het hele wereld betoverd met zijn soulvolle geluid en explosieve optredens. De Chris Bergson Band creëert een onderscheidend geluid dat luisteraars van verschillende achtergronden aanspreekt door invloeden te putten uit de illustere tradities van het blues genre. Hun vermogen om elementen van rock, soul en jazz feilloos te versmelten, toont hun meesterschap van het blues rock genre en resulteert in een geluid dat zowel krachtig als emotioneel geladen is. De band geeft een meeslepend optreden dat zowel technisch uitstekend als emotioneel expressief is. Bergson's diepe vocalen en bekwame gitaarspel staan centraal, terwijl de rest van de band als een strakke ritmesectie een sterk fundament vormen. En op hun nieuwste release "Comforts Of Home" is het ook niet anders. Dit eerder wat thematische project omarmt zijn familie, met persoonlijke nummers die de hoogtepunten en dieptepunten en uitdagingen vastleggen waarmee velen van ons op een bepaald moment in ons leven te maken hebben gehad. Elke noot die ze spelen weerspiegelt hun toewijding aan authenticiteit en passie, wat een monument is voor de aanhoudende kracht van de blues.

Bergson en zijn vrouw, Kate Ross, schreven alle twaalf nummers, met assistentie op een paar tracks van soulzanger en vriend Ellis Hooks en multi-instrumentalist Craig Dreyer. Hooks zingt op drie tracks, terwijl Dreyer niet op het album verschijnt. De kernleden van de band zijn Moses Patrou (piano, percussie en achtergrondzang), Matt Clohesy (bas) en Diego Voglino (drums en achtergrondzang). In de geest van familie nodigt Bergson langdurige medewerkers als zijn blazerssectie uit: Jay Collins (saxofoons) van de Levon Helm Band, Michael Blake (tenorsax) en trompettist Reggie Pittman. Speciale gasten zijn o.a. de vocalisten Alexis P. Suter en Vicki Bell, dochter Chloe Ross, pianist Dave Keyes en legendarische drummer Bernard Purdie. Bergson en Ross begonnen met het schrijven van deze nummers toen ze uit de pandemie kwamen. Twee van de favoriete locaties en muziekhuizen in NYC, Jazz Standard en 55 Bar, waren allebei gesloten en zijn band had geen vaste optredens. Dus deze nummers zijn, hoewel persoonlijk, ook herkenbaar. Opener "Feelin' Good Today" laat Bergson in een soulvolle groove horen, zowel vocaal als met zijn heldere gitaarpartijen, terwijl Patrou het geluid ondersteunt met een Memphis-stijl B-3-orgel. "Retribution" bevat de meeste gasten met Bergson op de vocale lead, Suter die gospel-geïnspireerde vocalen toevoegt, verder ondersteund door Hooks en Bell die boven de driekoppige blazerssectie uitstijgen. Ellis Hooks pakt ook de microfoon op de met blazers besmeurde co-write "Laid Up With My Bad Leg in Lenox" en het vrolijke "Think About It Twice".

Twee andere warme nummers zijn de ballads, de titeltrack en het ontroerende "Chloe's Song", oorspronkelijk geschreven voor de dochter van het stel die nu een tiener is en zingt op het nummer. Pianist Dave Keyes en Bergson werkten samen in Hubert Sumlin's Band en spelen al ongeveer vijftien jaar samen, klaar om in het najaar door Europa te toeren. Keyes speelt op het eerder genoemde "Laid Up" en op het funky New Orleans getinte "You Lied", horen we naast Bergson's vurige gitaar de pianist Dave Keyes en de vaste bassist Matt Clohesy, maar ook de legendarische R&B-drummer Bernard Purdie. Op het laatste nummer "Epilogue (Cycle 3 Descending)" horen we het complete pakket: Bergson's blakende gitaar, een funky, niet helemaal zoals NOLA, maar Bergson's kenmerkende NYC blues meets soul groove. Weet wel, dit is in verre geen knallend of flitsend bluesalbum, in plaats daarvan neigt Bergson naar emotioneel songschrijven en de muziek bevindt zich precies op het kruispunt van blues en soul. Het is een intens persoonlijke reeks songs die ook een aantal van de uitdagingen die een familie met zich mee kan brengen laat horen. "Comforts Of Home" met zijn gruizige mix van New York blues en soul is het eerste album van de Chris Bergson Band sinds 2017 dat zucht en zindert, en markeert de 20e verjaardag van de oprichting van de band. De Chris Bergson Band speelde hun eerste show in juni 2004 op de Big Apple Barbecue Block Party in Madison Square Park, NYC met Jay Collins op tenorsax en Moses Patrou op drums, die beiden ook meespelen op het nieuwe album, waar we met zekerheid van zeggen dat dit Bergson's best gemaakte, volledig gerealiseerde album tot nu toe is, een zegen voor zijn trouwe fans en een geweldig instappunt voor degenen die niet bekend zijn met zijn muziek.